And at last — hurrrreeey.

Finally I took deep breath and exhaled slowly. I am happy. My electronic weighing scale is  showing 72.104 kg  today. After 50  days, my wt has  gone beyond 72.

It all started on 12th February. At kankavli doctor’s marathon, I did 42.2 k. (खरंतर 21.1  किमी करून थांबावे असा विचार होता पण इतका fresh होतो की I continued. )

Usually after 42.2 k, दोन ते तीन टक्के wt loss expected असतो. पण 3  दिवसानंतरही तो भरून निघेना.

19  फेब्रूवारी – कोल्हापूर ruggedian marathon. Hometown मधे पळणं कसं चुकवणार ?त्या निमित्ताने आईजवळ एक दिवस.

25  फेब्रूवारी – शनिवारी संध्याकाळी  4 वाजता  — 39  ° सेंटीग्रेड व प्रचंड humidity मधे  कुंडलिका रिव्हर मॅरेथॉन.  Organizers च्या claim प्रमाणे  one of the toughest half marathon in India.

माझ्यासाठी ती toughest marathon so far होती.

5 मार्च — शहीद कामटे मॅरेथॉन सांगली.  21.1  k  मधे सर्व रस्ता जुन्या आठवणींना उजाळा देणारा.

सांगली मिरज रस्त्यावर कितीतरी वेळा सायकल,  3/4  वेळेस skating  (1984 /85 ) — त्यामुळे रस्त्याचे सर्व milestones पाठ — ते आठवत पळणे — nostalgic run like ruggedian.

10 मार्च — सुके तळे. सावंतवाडी जवळचा लहान डोंगर.  45 मिनटात वर. 25 मिनिट खाली.

11  मार्च  – रांगणा

12  मार्च – भैरवगड

19 मार्च – मालवण doctor’s run  15 km

23 मार्च – रांगणा — night trek

26 मार्च –  post conference banquet ला  2 तास nonstop नाचलो. आपला गावठी प्रकार.

2 एप्रिल – सोनगड

I had stopped running after 19th March run. (Only  5 k run in between 2 marathons ).

Usually there are 1 /2  “cheat days “after marathon. Means you can eat anything without thinking of diet. Here I celebrated  ”  2 cheat weeks “..  I ate voraciously ..and enjoyed my binge eating.

Well. ….

I am back to 72 + kg and happy.

Planning next. ………